Rob van Koningsbruggen

Zonder titel (1974) • Olieverf op doek • 60 x 120 cm (tweeluik) • Gesigneerd ‘Rob van Koningsbruggen 1974’ (verso)

Herkomst: Christie’s Amsterdam, Twentieth Century Art, Dec 2001, lot 401 • Sindsdien in particuliere collectie

    Schilderij te koop • Ontvang de prijs

    Naam

    E-mailadres

    Rob van Koningsbruggen (1948) studeerde aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten en de Vrije Academie in Den Haag. Zijn oeuvre bestaat uit schilderijen, tekeningen en kunstbreisels. De in Den Haag geboren kunstenaar was een van de voormannen van de ‘fundamentele schilderkunst’ die vanaf de jaren ’70 de basisprincipes van het schilderen onderzocht.

    In 1968 begon Van Koningsbruggen met tekeningen in simpele abstracte vormen of banale teksten die eindeloos herhaald werden totdat er structuren ontstonden. Ze verraden een bewondering voor Jan Schoonhoven. Voor hem had Van Koningsbruggen ontzag vanwege zijn handschrift, dat enerzijds zoekend en twijfelend was maar tegelijkertijd bewust en overtuigend.

    Harmonie, compositie of andere academische principes zijn tijdens de verschillende artistieke periodes van Van Koningsbruggen nadrukkelijk vermeden. Zijn doel is simpelweg het maken van een goed schilderij. Dat moet voortkomen uit spanning, nog niet eerder gemaakt zijn en onvoorzien zijn; achteraf zelfs niet voor mogelijk gehouden. Het is ‘goed’ als de verf ophoudt vorm en materie te zijn en verdwenen is in het kijken naar het schilderij.

    Na lang zoeken kwam Van Koningsbruggen in 1974 tot zijn zogenoemde ‘schuifschilderijen’. Voor die werken – die hij later als zijn beste zou beschouwen – nam hij twee doeken die hij met verf bestreek. Aanvankelijk alleen zwart en wit, later kwamen daar ook primaire kleuren bij. Het ene doek stond op de ezel, de andere pakte hij vast om er overheen te schuiven. Met dit strenge concept streefde Van Koningsbruggen naar kunst die zichzelf maakt, waarbij de eigen invloed op het eindresultaat minimaal was.

    Nadat het maken van schuifschilderijen in 1979 zijn spanning had verloren sloeg van Koningsbruggen een nieuwe weg in, die van (felle) kleuren en de confrontatie daartussen. Nu met kwast aangebracht en met gebruik van figuratieve elementen zoals een cirkel of een trechter, maar nog altijd zonder herkenbare compositie of harmonie. Daarmee probeert Van Koningsbruggen zichzelf nog steeds buiten zijn werk te plaatsen, schakelt hij de geest van de kunstenaar uit, zodat de schilderijen boven zichzelf uit kunnen stijgen.

    Van Koningsbruggen heeft een aantal grote solotentoonstellingen gehad in onder meer het Stedelijk Museum Amsterdam, Museum Boijmans Van Beuningen en het Kunstmuseum Den Haag. Zijn werk is tevens opgenomen in de collecties van deze musea.